شهیدان ، راه نفسانی بریدند

تلاطـم در دل اوهـام کــرد نــــــد

جهـان را پخته وانگه خام کردند

می از عشـق خدا، درجام  کردند

بـه چـشـم عـارفان گـلـفـام کردند

                                                                    که نه چرخ از نگاهی رام کردند

ز سـاقی پیـر عشـق من خبر داد

فرس از مرز عـقل من  گـذر داد

بـه چشـم دل نـشـانم آن گهـر داد

می نابی که می خوردم  هدر داد

                                                                  بـه هُــشـیـاری مـرا در دام کردنـد

قـرار ایـن  دهـر نافـرجام نگرفت

امـان نامـه کـس از ایـام نـگرفت

پـی  لـرزنـده بـر سـر بام نگرفت

از آن جـانـم بـه تـن آرام نگرفت

                                                                  کـه بـر او ارجـعـی اعـلام کـردنـد

بـقـا مـی آفـریـنـد  رنـگ زردم

کـنـد آتـشـفـشـانـی آه ســـــردم

حلاوت دارد اینجا طـعـم درد م

خلاف نفس خود ره می نوردم

                                                               چـو بـیـرون از خـودم یک گام کردند

منم قـلاش و رنـد و عـافیت سـوز

ز کفرم دین و ایمان شد سیه روز

چُنان بد مستیم شـد شُـعـلـه افـروز

که هُشیارم نسـازد عـقـل مـرمـوز

                                                              مـی و مـیـخـانـه  از مـن  وام کـرد نـد

خـرد را گـفتـم ایـنـجـا  نـاتـوانـی

مـثـال  ذ ره ای  در  بـیـکـرانـی

بـه بـزم عـاشـقان زان لا مکانی

که خـط دیـگـری هـرگز نخوانی

                                                             تـو را پـا بـنـد صـبـح و شـام  کـرد نـد

شـهـیـدان راه نـفـسـانـی بـریـدند

وصـال  جـا ودانـی را خـریـدنـد

به مقصود از سر هـمّـت رسیدند

ولـی آنـجـا مجـابی را نـد یـد نـد

                                                             از آن عـالـم بـرون  ایـن نـام  کـرد نـد